24 Pesos (UK) |
organisation: De Knoet Aarschot
artist: 24 Pesos (UK) |
© Rootsville 2016 |
|
Bij ‘den Tesse’ liep het seizoen wat langer vooraleer er een rustperiode kon worden ingelast. Van rust was er al niet te lang sprake want op vrijdag 07 oktober starten ze hier dan maar meteen groots. Met 3 groepen op de bandstand met als ‘headliner’ de Britse formatie 24 Pesos. Deze '24 Pesos' mogen we toch een klein beetje de Britse tegenhanger noemen van de Canadese Perpetrators, maar dan toch een beetje meer bluezy. Als aanloop naar hun ‘shakedown’ hier in Aarschot zijn er ‘The Devilles’. Niet ver van Aarschot ligt Keerbergen en daar komen deze rockers vandaan die toch al wel enkele belangrijke optredens hebben kunnen aanvinken zoals de Maanrockrally. Voor deze rauwe rock met enkele blues additieven neemt Ineke Tiolants het woord, of moeten we al zeggen Ine want we kennen deze youngster al wel een paar jaar en haar optredens kunnen steeds meer als begeesterend worden bestempeld. Limburg Puur. We schrijven november 2014 toen tijdens een CD voorstelling van Doghouse Sam & His Magnatones te Hasselt opeens een jonge deerne helemaal alleen met haar Of het nu Engels, Frans, Italiaans of Vlaams is, Johnny Cash, Stromae, Gorky of Rocco Granta, deze Ine Tiolants weet het te brengen alsof het eigen nummers zijn en om even te gaan 'pikken' van Tom Dice zeggen we met enig respect, she and her guitar. In een mum van tijd weet ze iedereen aan haar lippen te kluisteren, zeker wanneer ze opent met haar 'prayer in C' zoals Elvis zijn 'In The Ghetto'. We krijgen een bloemlezing aan hits te aanhoren zoals Mia van Gorky, No Surrender van The Boss en uiteraard een hele injectie Johnny Cash. Dat Ine mee is met haar tijd horen we wanneer ook zij met Nathaniel Rateliff komt aandraven al is hier nog wel werk aan. Stromae zijn 'Papaoutai' is nog steeds een meesterwerkje en de sing-a-long met o.a. Rocco Granata zijn Marina of John Denver zijn Country Roads lopen van een leie dakje. Was dit goed? Jazeker maar we willen nog meer slagroom ;-) 'The DeVilles' zijn voor mij nog een onbeschreven blad. Of hun naam iets te maken heeft met het beroemde automerk Cadillac moet ik hen nog vragen maar eerst zal ik Daan De Vries (vocals & guitar), Evert De Vries (drums) en Lexy Laeremans (bass) nog moeten vragen maar eerst laten we ze hun ding doen.
En de naam? Ja, dat is een beetje van de wagen, een beetje van de amplifier en een beetje muze van Willy... 24 Pesos hun debuutalbum 'The Boogie Worm' deed me in 2008 even naar adem happen waardoor de vraag in me op kwam van waar waren die gebleven. Ondertussen wisten ze te bevestigen met de opvolgers 'Busted, Broken and Blues' en 'When The Ships Goes Down' wat hun een karrevracht nominaties wist op te leveren over het kanaal. Vorig jaar kwam dan 'Do The Right Thing' en geloof me dat doen ze... Een mix van blues en pubrock is hun manier om te converseren met het publiek. Julian Burdock: vocals , guitar, Het merendeel van de aanwezigen worden hier volledig in de diepte gegooid want deze '24 Pesos' zijn nu niet bepaald veelvraten op onze podia te noemen. Met 'Do The Right Thing' hebben sommige nog een beetje hun twijfels maar daarna gaat het enkel de juiste richting uit, zeker wanneer ze met 'Waiting at The Station' uit 'Busted, Broken and Blue' de menigten weten mee te krijgen. Is het nu op de gewone elektrische gitaar, zijn National Steel, of zijn Cigar Box', Julian Burdock weet de blues op zijn eigen aparte maar trefzekere manier over te brengen. 'Can't Be Satisfied' van McKinley Morganfield komt bij mij wat onzeker over maar wanneer hij zijn resonator als steel guitar gaat gebruiken bij het nummer 'Rise Up' uit hun laatste album komen er bij mij toch wel enkele rillingen aanzetten. Met 'Maxwell Street' laten deze 24 Pesos dan zien dat ze wel heel veel in hun mars hebben met een mix van slide blues en een vleugje Hip Hop. Voodoo Chile van 'den' Hendrix hebben we al in zoveel mogelijk variaties mogen en kunnen horen maar de versie van deze Britten is wel heel bijzonder en om het nog duidelijker te stellen, heel intens, een Woodstock waardig! Een seizoensopener die kan tellen...
Album report 24 Pesos: Do The Right Thing more pics on |
gitaar de ganse MOD wist te beroeren. Gewoon kiekebisj en ik ben dan 'stande pede' met de ellebogen beginnen werken om ze in de singer-songwriters corner binnen te krijgen in het Loodscafé. Het lukte en dat optreden op zondag 8 februari 2015 is hier qua opkomst nog steeds niet van de tabellen geveegd, dus mogen we wel stellen dat haar intrede in de grotere Loods als een beloning kan worden gezien.
Nummers als 'Voodoo' en 'Find My Way' snijden er al meteen diep in en staan uiteraard in schil contrast met het vooraf aangeboden akoestische gedeelte. Duidelijk ook dat dit trio heel wat in zijn mars blijkt te hebben als wil ik het aspect blues wel wat schrappen en vervangen door rock. Recent verscheen van hun nog een CD en ook de titeltrack daaruit brengen hun fans in extase. Nog juist de nodige en juiste airply en deze 'Kokomo' komt er wel. Interactie en podiumprecense zijn voor deze heren een natuurlijk talent te noemen en dus ligt de rode loper uitgerold voor deze 'The DeVilles'. De titel van de 'bisser' ben ik vergeten en dat is jammer want dit was dan helemaal mijn ding waar ze zowel rock-als bluesliefhebbers mee kunnen begeesteren. Dit waren dus al 2 pareltjes van de Jokke.
dobro & harp,
Silas Maitland: bass, guitar & backing vocals,
Moz Gamble: keyboards & backing vocals en
Bryan McLellan: drums & percussion zijn meer dan hun gewicht in goud waard maar vanavond kregen we een dan ietwat jongere bassist aan het werk te zien.
